Jolanta Szczepaniak, Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej

W nauce pojawiają się różne formy nieprawidłowej atrybucji autorstwa – czy to jako ghostwriting, oznaczający ukrycie wkładu faktycznego autora, czy jako manipulowanie wykazem współautorów (fabrykowanie nazwisk, guest authorship, gift authorship, honorary authorship), czy wreszcie traktowanie współautorstwa jako transakcji handlowej – poprzez sprzedaż miejsc na liście współautorów lub kupowanie określonej pozycji współautorstwa w gotowych do opublikowania artykułach (na przykład w zamian za uiszczenie opłaty za publikację, czyli APC).

Choć każde w wyżej wymienionych zagadnień zasługuje na oddzielny artykuł, to skupimy się tylko na nierzetelności w kwestii współautorstwa – czyli ostatniej z wymienionych nieprawidłowości – a konkretnie na traktowaniu go jako waluty. Kupowanie współautorstwa w gotowych publikacjach, choć może dotyczyć autorów na całym świecie, wydaje się szczególnie popularne w krajach azjatyckich: Chinach, Pakistanie czy Rosji.

Platformy czasopism otwartych (Open Journal Systems) są od lat wdrażane na polskich uczelniach. Istnieją obok bibliotek cyfrowych, repozytoriów uczelnianych oraz portali edukacyjnych i umożliwiają zintegrowanie i wspólne przeszukiwanie tych źródeł.

W środowisku naukowym cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego DOI jest czymś tak naturalnym, że nie bierze się pod uwagę, że publikacja naukowa mogłaby go nie mieć. Tym bardziej istotne jest jak najszybsze wdrożenie tego rozwiązania w Politechnice Łódzkiej.