Pani Profesor należała do pokolenia pierwszych absolwentów Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Łódzkiej (dziś jest to Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska). Całe Jej życie zawodowe i działalność naukowa związane były z tym wydziałem.
Tu w roku 1962 uzyskała tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego, na tym wydziale napisała i obroniła pracę doktorską w roku 1971, uzyskała habilitację w roku 1993 i tytuł profesora w roku 2002. W ciągu 55 lat pracy wychowała kilka pokoleń inżynierów i doktorów. Zawsze cierpliwa, skrupulatna i pracowita, z wielkim zaangażowaniem prowadziła wykłady z konstrukcji betonowych, ćwiczenia laboratoryjne i projektowe.
Począwszy od badań drgań własnych zginanych elementów żelbetowych, poprzez technologię cienkościennych elementów żelbetowych, aż po prace eksperymentalne, dotyczące belek żelbetowych częściowo sprężonych, słupów, węzłów i ram - w Jej dorobku pojawiały się zagadnienia, którymi zbudowała wysoką pozycję Katedry Budownictwa Betonowego PŁ w polskiej nauce. Jej najważniejsze prace poświęcone były nieliniowej analizie żelbetowych elementów prętowych. Zainteresowania badawcze Pani Profesor po habilitacji rozwijały się w kierunku żelbetowych elementów z betonów wysokiej wytrzymałości oraz nowoczesnych technik wzmacniania elementów betonowych za pomocą materiałów kompozytowych.
Kierowała czterema grantami, które dotyczyły tej tematyki. Najważniejszy projekt naukowy, którego była autorką i kierowniczką, to grant zatytułowany: Innowacyjne środki i efektywne metody poprawy bezpieczeństwa i trwałości obiektów budowlanych i infrastruktury transportowej w strategii zrównoważonego rozwoju. Był to ogromny, ambitny, wieloletni projekt badawczy, wzięło w nim udział 10 politechnik i ośrodków naukowych z całego kraju. Przyniósł on Wydziałowi (którego dziekanem była wówczas Pani Profesor) rolę i znaczenie lidera tego konsorcjum naukowego.
Pani Profesor była prodziekanem ds. nauki w dwóch kadencjach, w latach 1999 – 2005, a w latach 2005-2008 sprawowała funkcję dziekana. To za Jej kadencji Wydział uczynił ogromny skok jakościowy w swoim rozwoju. Decydującej poprawie uległa infrastruktura dydaktyczna i badawcza Wydziału poprzez znaczące zakupy aparatury, a przede wszystkim dzięki remontowi i modernizacji budynków.
Przede wszystkim jednak Pani Profesor Maria Kamińska była osobą odważną, konsekwentną i niezwykle życzliwą ludziom. Była opiekunką wielu karier pracowniczych i naukowych. Jej życzliwości doświadczaliśmy wszyscy. Pozostawiła na Wydziale osoby, dla których Jej opieka była ważnym doświadczeniem życiowym, zrodziła wdzięczność i sympatię.
Odeszła od nas 3 lipca. Na zawsze zapamiętamy Jej zaangażowanie, pracowitość, odwagę podejmowania wielkich planów i niezwykłą życzliwość.
W imieniu przyjaciół z Wydziału